Morele Oproep Van Katholieke Pastores In West-Papua Tot Eerbiedinging Van De Mensenrechten

PERSCONFERENTIE

11 november 2021 te Jayapura, West-Papua (Vertaling: Nico Dister, OFM)

MORELE OPROEP VAN KATHOLIEKE PASTORES IN WEST-PAPUA TOT EERBIEDINGING VAN DE MENSENRECHTEN, VAN RECHTVAARDIGEHEID, WAARHEID EN LEVENSZEKERHEID VOOR DE OORSPRONKELIJKE BEVOLKING IN HUN EIGEN LAND MET HUN EIGEN VOOROUDERS 

TEMA:

Achter de blijdschap van de Papiua’s  om het succes van de vierjaarlijkse nationale sportweek, dit jaar gehouden in Papua, gaat hun groot verdriet schuil om wat de bevolking in de regio’s Nduga, Kiwirok, Intan Jaya en Maybrat overkomt.

A. ACHTERGRONDEN VAN DE OPROEP 

1. Een eerdere morele oproep van147 katholieke pastores in West-Paua op 10 december 2020 om de vicieuse cirkel van geweld op een effectieve maar vreedzame manier te doorbreken via dialoog en reconciliatie, zodat er een eind kan komen aan het langst durende conflict in Papoea.
2. Mensenrechtenschendingen in Maybrat, regio Sorong, Vogelkop, volgens een persbericht d.d. 02 oktober 2021 van de Coalitie Burgerbevolking voor de Maybratvluchtelingen die de stopzetting eist van de militaire operatie in Maybrat, de vrijlating van burgers die per abuis zijn aangehouden en het vreedzaam beeindigen van het Maybrathconflict.
3. Mensenrechtenschendingen in Kiwirok, regio Sterrengebergte, waar honderden huizen van de burgerbevolking gebombardeerd zijn door het Indonesische leger. Raketbommen werden vanuit een helikopter afgeschoten. Sommige ontploften niet. Volgens berichten zijn honderden burgers op de vlucht geslagen tot in het buurland Papua-New-Guinea. Het preciese aantal doden is nog niet bekend; zo ook  het juiste aantal verwoeste huizen. Er zijn veel zieken en doden vanwege honger  in de rimboe. Op dit moment is hulp aan deze mensen in nood meer dan nodig (Papuanize 20 oktober 2021).
4. De standpuntbepaling en oproep tot een wapenstilstand door 36 diocesana priesters van het bisdom Timika op 31 oktober 2021 te Timika. 

B. DE REDEN WAAROM WIJ GEROEPEN ZIJN TOT HET DOEN VAN DEZE OPROEP

1. Het ideologisch-politieke conflict tussen de oorspromkelijke Papuabevolking en de Indonesische regering duurt nu al ongeveer 58 jaar. Dit conflict is de aanleiding tot wapengeweld in Papualand tot op de dag van vandaag.
2. De vornaamste rol van de kerk is het brengen van vrede door zich in te zetten voor rechtvaardigheid en waarheid.
3. De kerk mag niet zwijgen ten aanzien van lijden en onderdrukking, onrecht en beroving van ‘s-mensen basisrechten, eens te meer wannneer het gaat om de zwakkeren in onze maatschappij.
4. Het behoort tot de taak van de kerk om stem te geven aan de stemlozen, en om waarheid, rechtvaardigheid en vrede te promoten.
5. De kerkleiding behoort op een pro-actieve wijze voorvechtster te zijn van de onder nummer 4 genoemde waarden en geen stommetje te spelen en de levensproblemen van hun gemeenteleden te laten voor wat ze zijn, terwijl zij zelf zich veilig terugtrekt achter de muren van het bisschopshuis, de pastorie of het klooster.
6. Kortom, het wel en wee van het volk van God is ook het wel en wee van de kerk(leiding).
7. Een katholieke ambtsdrager is geroepen de drievoudige taak van Kristus aanwezig te stellen, te weten: priester, leider en profeet. Als priester is het zijn taak de liturgische diensten te behartigen. Als leider organiseert hij de kerkelijke samenleving. Als profeet gaat zijn aandacht uit naar alles wat er gebeurt in het maatschappelijk leven, het leven van het godsvolk, inclusief geweld- en onrechtpleging waarvan de gemeente het slachtoffer is. Dit soort distorsie op sociaal en moreel gebied dwingt ons om snel tot handelen over te gaan en stelling te nemen op verschillende manieren, o.a. op de wijze van deze morele oproep.

Het is in de huidige, voor onze gelovigen en voor vele anderen   beangstigende situatie dat de profetische missie haar plaats krijgt. Wij zijn deze aan het vervullen. Daarom is onze oproep zowel een morele alsook een profetische.

8. Het mag duidelijk zijn dat wij ons niet willen mengen in de verschillende belangan van practische en partijpolitieke aard of in de aangelegenheden van bepaalde individuen en groepen. Wij laten onze stem horen omdat we verlangen naar een veilig klimaat van vrede, gerechtigheid en eendracht in Papua. Als deze atmosfeer verstoord wordt door de politieke situatie of door handelingen van de kant van individuen, groepen of bedrijven, en eens te meer als mensenrechtenschendingen daar het gevolg van zijn, dan is het onze plicht omwille van de menselijkheid ons daar kritisch over uit te laten.

C. WAAROM WORDT  DE ORSPRONKELIJKE PAPUABEVOLKING AAN WIE HET LAND TOEKOMT, ALSMAAR OPGEOFFERD? 

1. Er blijkt een business-gorilla aan het werk te zijn voor het belang van bepaalde mensen en hele families. Het landsbelang lijdt hierdoor veel schade. Een studie van de Coalitie voor een Corruptievrij Indonesië (bestaande uit de Indonesische NGO’s: YLBH, JATAM, ICW, KONTRAS, WALHI, Fraksi Rakyat Indonesia, Greenpeace Indonesia en Sajogja Institute) legt de praktijken bloot van  genoemde gorilla inzake de mijnbouw (suara.com/news/2021/10/08/154258).
2. Haris Azhar (oprichter van de Lokataru Foundation) zegt het aldus: “Het conflict en de militaire operaties in de Papuaregio Intan Jaya geven de indruk een bedekte poging te zijn om het belang veilig te stellen die een bepaalde elite heeft bij Papua’s natuurlijke hulpbronnen, met name de goudvoorraden in het Wabu-blok. Deze dekmantel dient om de mijnbouw activiteiten soepel te kunnen laten verlopen en is geliëerd aan gepensionaeerde militairen, van wie er een met de initialen B.P wordt aangeduid. Intussen  worden Papoeabevolking en -land het slachtoffer van  exploitatie der natuurlijke hulpbronnen zonder transparantie en gerechtigheid. Om de terminologie van de Papoea’s te gebruiken: ze voelen zich “beso-“ (oh, pardo)} “bedrogen”.
3. Merah Johansyah van het Netwerk voor Mijnbouwadvocatie zegt het volgende: “Op z’n minst zijn er onder de politieke elite 17 personen die met name genoemd worden, en waarvan er 6 hooggeplaatste legergeneraals zijn. Van hen zijn er 4 minister geweest of zijn het nog steeds.” (Bron: Merah Johansyah in een virtuele discussie op vrijdag 8 oktober 2021, georganizeerd  door bovengenoemd de Coalitie voor een Corruptievrij Indonesië).

ONZE OPROEP 

• Papua is geen niemandsland. In dit land leefden en leven mensen met een zwarte huid en kroeshaar, van het Melanesische ras, alsook mensen van verschillende andere rassen en etnische groeperingen. Papualand behoort toe aan de oorspronkelijke Papuabevolking sinds de tijd van onze voorouders, voordat het werd samengevoegd met / zich voegde bij de staat Indonesië. Tot op dit moment kennen de Papua’s een duidelijke verdeling in 7 adatgebieden, te weten: Lapago, Meepago, Mamta, Ha anim, Saireri (in de provincie die in Indonesië “Papua” heet), alsmede Domberay en Bomberay (in de -Indonesische- provincie West-Papua}.
• Indonesië claimt dat Papua sinds 1969 deel uitmaakt van de eenheidsstaat Republiek Indonesia (Negara Kesatuan Republik Indinesia, afgekort als NKRI) vanaf het jaar 1969 (vanwege de zogenaamde “Daad van Vrije Keuze”) tot en met dit jaar, 2021. Gedurende die jaren werden de Papua’s dingen geleerd zoals bijvoorbeeld: hoe je moet leven als een goede Indonesische staatsburger volgens de normen en waarden van de Pancasila (= de Vijf Zuilen waarop de staat gegrondvest is) en de grondwet van 1945. Zelfs werd ons een aantal liederen geleerd, waaronder Van Sabang tot Merauke, Een Volk Een Staat, Indonesië mijn vaderland. Ons werd bijgebracht dat 17 augustus 1945 de nationale bevrijdingsdag is, dat we op gezette tijden en plaatsen de plechtigheid van het hijsen van de nationale vlag moesten houden,en dat we de helden moesten eerbiedigen, net als de rood-witte vlag.
• Eigenlijk zou de staat haar leer in praktijk moeten brengen, namelijk:

1) heel de  Indonesische bevolking van Sabang tot Merauke te laten leven in veiligheid;

2) het welzijn te beogen van de hele Indonessche bevolking via een rechtvaardig ontwikkleingsbeleid;

3) het bevorderen van duurzame geredhtigheid en vrede voor de hele bevolking van Indonesië;

4) de leden van de Indonesische samenleving te beschermen voor rustverstoring van buitenaf of van binnenuit.

• Maar de realiteit is heel anders. Het laatste nieuws uit Intan Jaya betreft het neerschieten van een tweejarige peuter, Napelinus Sondegau geheten. Hij is geraakt door een kogel tijdens een vuurgevecht tussen de verenigde troepen van leger en politie van Indonesië enerzijds en de geriljastrijders vsn het nationale bevrijdingsleger van West-Papua in de nacht van 26 oktober 2021. De peuter hield het een tijdje vol, maar blies toch zijn laatste adem uit omdat de kogel zijn lijfje getroffen had in de buikstreek, zodat de navelstreng tevoorschijn kwam. Een ander slachtoffer was een kind van 9 jaar met de naam Joachim Majau. De kogel zette zich vast in zijn lichaam en het kind wordt hiervoor nog verpleegd.
• Sinds 1969 tot en met dit jaar 2021 zijn er enorm veel “gevallen” van moord en doodslag, verkrachting en verwonding. Geen wonder dat overal geroepen wordt om een onafhankelijk Papua, en dat Papua geen deel uitmaakt van NKRI (= de “Indonesische eenheidsstaat). Overal wordt de burgerbevolking beschoten met als reden dat het gaat om “gewapende criminele horden” (KKB: Kelompok Kriminal Bersenjata) of “gewapende criminele separistishe horden” (KKSB: Kelompok Kriminal Separatis Bersenjata). Mensenr4echtenschendeingen als deze wordeen niet voor de rechter gebracht, laat staan dat ze bestraft zouden worden. Omdat dit de realiteit is, heeft de Papuasamenleving geen vertrouwen meer in de Indonesische regering en is er integendeel van overtuigd dat er voor Papua geen aanlokkelijke toekomst is als het staatkundig tot Indonesië blijft behoren. Velen achten het stukken beter een onafhanke4lijk land te zijn, los van NKRI.
• Vandaar dat ons verzoek tot de ambassadeurs van bevriende landen en tot de regering van Indonesië luidt als volgt:

Aangezien het zich reeds tentallen jaren voortslpende  konflikt in Papua niet alleen het maatschappelijk welzijn betreft (kleding, voeding en behuiizing) maar ook politiek en ideologisch van aard is, verzoeken wij de ambassadeurs van bevriende natiess om:

• er op aan te dringen dat alle oorlogvoerende partijen, met name het leger en de politie van Indonesië enerzijds en het Nationale Bevrijdingsleger van de Organisatie Vrij Papua anderzijds zonder uitstel over te gaan tot een wapentilstand resp. een moratorium op geweldgebruik omwille van de medemenselijkheid;
• de Indonesishe regering het belang bij te brengen van een dialoog met de Papua’s, in casu met de Unitds Liberation Movement of West-Papua (ULMWP) en (of: via) het Netwerk voor Vrede in Papua (Jaringan Damai Papua: JDP);
• nadrukkelijk het plan van de VN te steunen dat de Hoge Commisssaris voor de Rechten van de Mens een bezoek aan Papua zal brengen om zodoende met eigen oren en ogen te kunnen horen en zien hoe de werkelijke toestand is van de mensenrechten in Papua.
• te voorkomen dat men elkaar beschuldigt tijdens algemene zittingen van de Verenigde Naties – een beschamend tafereel.

Bij deze richten wij ons tot de volgende adressen:

1. Tot de Ambassadeur / Pronuntius van het Vaticaan te Jakarta als vertegenwoordiging van de leiding der katholieke kerk en tot de leiders van de donorlanden van de Indonesische Republiek die fondsen ter beschikking stellen voor de ontwikkeling en het welzijn van de bevolking in Papua verklaren wij:
2. a) dat het na 20 jaar van speciale autonomie in Papua de betrokken wet niet gelukt is haar doel te bereiken;
3. b) dat ondanks de rijke natuur van Papoea (“een stukje hemel op aarde”) de bevolking arm is. Dit worrdt bevestigd door de gegevens van het Centraal Bureau van de Statistiek dat de provincies Papua en West-Papua de eerste en tweede plaats bezetten in de rij van de tien armste provincies van Indonesische Republiek.met een armenpercentage van 28,6 en 21,7 percent.

Bij deze roepen wij de landen en instanties die gelden ter beschiking stellen voor de ontwikkeling van Papua op  om de vorm van samenwerking die tot op heden de gewoonte was, te herzien, want men geeft hier prioriteit aan de bouw van een fysieke infrastructuur en vermeerdert het aantal organieke legertroepen in nagenoeg heel Papoea. Wat hier plaats heeft is: het opdringen van de wil van de regering, het gebruiken van geweld, het tot zwijgen brengen van de democratische en vrije meningsuiting, het straffeloos moorden en het criminaliseren van journalisten en verslaggevers die spreken over waarheid en gerechtigheid. Ook de oproep van pastores wordt met een scheef oog bekeken; ze worden zelfs beschouwd als separatisten die het TPN en de OPM steunen.

Dit alles doet de vraag opkomen of de donorgelden gebruikt worden voor het dekken van de kosten, genaakt door de legertroepen die naar Papua zijn gestuurd.  Wordt het geld gebruikt voorr het aanvullen van het oorlogstuig dat nodig is om de oorspronkelijke Papuabevolking te beschieten en te vermoorden? Wordt de finaciele hulp aangewend voor een langzame en geleidelijke genocide en ecocide?

2. Onze oproep tot alle leden van het Indonessiche leger, de politie en de inlichtingendiensten is als volgt:
3. a) besef wel dat de mensen reeds weten dat de huidige militaire operaties een bedekte poging zijn om de belangan te beschermen van een Indonesische elite die zelf de aanwezige natuurlijke hulpbronnen wil bemachtigen en ervan genieten;
4. b) wij hebben welsiwaar bewondering voor u als troepenmacht om land en volk te bechermen tegen eventuele gevaren van de kant van het buitenland, maar hoed u er voor dat u misbruikt wordt als dekmantel voor het uitroeien van het volk ten behoeve vann hetg soepel verlopen van de mijnbouwoperaties van maatschappijen waar gepensioneerde legerofficieren bij betrokken zijn, o.a. degenen wier namen genoemd zijn door de Coalitie voor een Corruptievrij Indonesia;
5. c) wij zijn er ook trots op een leger- politie em inlichtingenmacht te bezitten, maar het baarft ons zorg en wij betreuren het al u gebruikt wordt voor de belangen van een (al dan niet militaire) elite in plaats van voor het landsbelang In uw jeugd hebt u zeker ooit de raad gehoord van uw (voor)ouders: “waar men de grond betreedt, daar eerbiedigt men de lucht.” Heb eerbied voorr de oorspronkelijke Papuabevolking, de eigenaar van het land Papua. U leeft, eet en drinkt in het land van de Papoea’s, maar vervolgens treedt u wreed op tegen hen die u zeer waarderen als hun eigen broeders. Wat voor loon zoekt u eigenlijk? Geld? Rang? Promotie? Medaille op de borst of een heldengraf? Is dat het loon dat u zoekt? En wat is het loon dat u straks zult krijgen van God? Besef goed dat de Papua simpel oogt, maar dat haar/hem door de voorouders alles is toevertrouwd dat hier op en in de grond  te vinden ss dat zij ontvangen hebben van God, de schepper van hemel en aarde;
6. d) wij benadrukken dat een probleem nooit kan worden opgelosst met geweld, want geweld laat alleen trauma’s achter en roept nieuwe problemen op. Als Papua echt tot de NKRI behoort, stop dan elke vorm van geweld, houdt op met de intimidatie en de terror die tot nu toe gepraktizeerd worden en zet u in voor een staat-het-vuren als voorbereiding voor een dialoog tussen Papua en Jakarta. 

3. Tot de oorspronkelijke Papuabevolking die een onderling verschillende politieke en ideologiche mening hebben: pro-NKRI dan pro-Onafhankelijkheid is onze oproep:

Verrtoebel niet de atmosfeer maar streef naar een toestand waarin men zich welvoelt en naar humanitaire pauze in de controversies, opdat concrete en strategishe stappen kunnen worden gezet in de richting van een dialoog Jakarta-Papua.

4. Tot onze zusters en broeders non-Papua die leven en werken in het land van de voorouders der oorspronkelijke Papua’s is onze oproep:

Blijf uw gewone werk doen, verzorg uw gebedsleven en waak over ons gezamenlijk zich-thuis-voelen, zodat de verhoopte humanitaire pauze een realiteit kan worden en tot de gewenste diaaloog Papua-Jakarta kan leiden.

5. Tot degenen die ervan houden de atmosfeer in Papua te vertroebelen door via de sociale media leugens te verspreiden die tot verdeeldheid kunnen leiden en de medebirgers ytegen elkaar op te hitsen, is onze oproep:

U als verslaggevers, zowel de ware alsook de valse, geef uw steun aan de stappen in de richting van een humanitaire pauze in het geweld door te berichten over datgene dat gedaan wordt om het probleem van het Papuaconflict op te lossen.

6. Tot alle parochiepastoors en alle gelovigen inde vijf bisdommen ban Papuais onze oproep: Bid en vie rde Eucharistie tot intentie van onze zusters en broeders die lijden ten gevolge van het zich alsmaar voortslepende conflict, en sluis tevens de humanitaire hulp door via parochie en bisdom, zodat deze terect komt bij de slachtoffers, waar die zich ook mogen bevinden, met name in Intan Jaya, Nduga, Kiwirok en Maybrat.

TOT BESLUIT

• Tot zover onze oproepen. Moge de almachtige God glimlachen bij het zien van onze inzet voor het stoppen van geweld en voor de keuze van een vreedzame dialoog.
• Een diaoog is een zeer lofwaardige stap naar de beschaafde oplossing van het conflict in Papua. 

WIJ, KATHOLIEKE PASTORES IN HEEL PAPUA: 

1. Alfonsius Biru Kira, Pr
2. Yohanes E.G. Kayame, Pr
3. Bernardus Bofitwos Baru, OSA
4. Paul Tan, Pr
5. Maryanus Koba Toyo, SVD
6. Yanuarius M. You, Pr
7. Adrianus Tuturop, Pr
8. Vicky Bauntal, Pr
9. Benyamin S. Magay, Pr
10. Yosias Wakris, Pr
11. John Kandam, Pr
12. Izaak Bame, Pr
13. Yulianus Korain, Pr
14. Martin Homba-Homba, Pr
15. Daniel Gobai, Pr
16. Lukas Sasior, OSA
17. Athanasius Bame, OSA
18. Imanuel Air, OSA
19. Imanuel Tenau, Pr
20. Jan Pieter Fatem, OSA
21. Lewi Ibori, OSA
22. Edy Doga, OFM
23. Honoratus Pigai, Pr
24. Aloysius Daby, Pr
25. Yohanes B. Uttun, Pr
26. Philipus Sedik, OSA
27. Yohanes S. Sedik, OSA
28. Philipus Sedik, OSA
29. Yohanes S. Sedik, OSA
30. AloTeniwut Sedik, OSA
31. Maksimilianus Dora, OFM
32. Petrus Fenyapwain, OFM
33. Alexius Ate, Pr
34. Floribertus Yoseph S, Pr
35. Agustinus Yerwuan, OFM
36. Cayetanus Tarong, MSC
37. Hilarius Salmon, Pr
38. Markus Malar, OSA
39. Medardus Puji Harsono, Pr
40. Mecky Mulait, Pr
41. Fransiskus B.V.L. Maing, Pr
42. Herry Lobya, OSA
43. Yanuarius Yelipele, Pr
44. Fransiskus Hilapok, Pr
45. H. Ngalumtila Pekey, Pr
46. Moses Amiset, Pr
47. Rudolf Renyaan, Pr
48. Abel Yamdua Sanam, Pr
49. Remigius Seran, OFM
50. Hubertus Aweekohabi Magay, Pr
51. Theo Kosi, OFM
52. Selpius Goo, Pr
53. Yohanes Klau, Pr
54. Stefanus Yogi, Pr
55. Benyamin Keiya, Pr
56. Felix Janggur ,OSA
57. Fransiskus Utii, Pr
58. Nikolaus Wakei, Pr
59. Aloysius Susilo, Pr
60. Petrus Lekat Plue, Pr
61. Alexius Fabianus, Pr
62. Emanuel Bili, Pr
63. Adi Bon, Pr
64. Fredy Sabu, Pr
65. Matius Syukur, Pr
66. Jermias Rumlus, Pr
67. Paulus Trorba, OSA
68. Ibrani Gwijangge, Pr
69. Didimus Kosy. OFM
70. Floridus Nadja, OSA
71. Adri V. Durenge, OSA
72. Antonius Tromp, OSA
73. Benediktus Jehamin, OSA
74. Hilarius Soro, OSA
75. Konradus Ngandur, OSA
76. Yohanes Kota, OSA
77. Damasus Pantur, OSA
78. Liborius Nong, OSA
79. Agustinus S. Elmas, Pr
80. Rufinus EPW Madai, Pr
81. Jems Kosay, Pr
82. Yohanes Sudrijanta, SJ
83. Krispinus Bidi, SVD
84. Hendrikus Hada, Pr
85. Paulus Wolor, Pr
86. Amandus Rahadat, Pr
87. Damianus Adii, Pr
88. Yan P. A. Dou, Pr
89. Agustinus Alua , Pr
90. Agustinus Tebay, Pr
91. Lambertus Pati, OSA
92. Yohanes Batlayeri, Pr
93. Martinus Mada Werang, OSA
94. Dominikus Dulione Hodo, Pr
95. Alexandro Rangga, OFM
96. Goklian P.H, OFM
97. Kornelis Basa Kopon, Pr
98. Barnabas Daryana, Pr
99. Bartholomeus D. Oyan, Pr
100. Petrus Hamsi, Pr
101. Karolus Kune Boruk, Pr
102. Yermias Lado, OFM
103. Modestus Teniwut, OFM
104. Gokmento Sitinjak OFM Cap
105. Juperdinan Manik, OFM Cap
106. Yohanes Mangguwop, Pr
107. Heronimus Lebi, OFM
108. Ambrosius Sala, OFM
109. Philipus Elosak, OFM
110. Bartolomeus Urobmabin, OFM
111. Yonas Purnama, OFM
112. Paulus Jab Ulipi, OSA
113. Roni Guntur, SVD
114. Ronald Sitanggan, Pr
115. YuvenTekege, Pr
116. Theo Makai, Pr.
117. OktovianusTaena, Pr
118. Yance Yogi, Pr
119. Sebast Maipaiwiyai, Pr
120. Rinto Dumatubun, Pr
121. Paulus Kusworo, SCJ
122. Ari Wuardana, SCJ
123. Jhon Kore, OFM
124. Damianus Uropmabin, Pr
125. Yulius D, Pr
126. Kleopas S. Sondegau, Pr
127. Agustinus Rumsori, Pr
128. Yoseph Ikikitaro, Pr
129. Herman Yosep Betu, Pr
130. Yustinus Rahangiar, Pr
131. Samuel Oholedyaan, Pr
132. Agustinus Yohanes Setiyono, SJ
133. Robertus L. Tangdilintin, Pr.
134. Hendrikus Nahak, OFM
135. Norbertus B. Renyaan, OFM.
136. John Djonga, Pr.
137. Febronius Angelo, Pr
138. Paulus Leopati Yerwuan, Pr
139. Yezkiel Belau, Pr
140. Vincen Budi Nahiba, Pr
141. Silvester Dogomo, Pr
142. Aloysius Du’a, OSA
143. Antonio Vialy Tawa, OSA
144. Daniel Kelmanutu, OSA
145. Fransiskus Sondegau, Pr
146. Yoseph Bunay, Pr
147. Silvester Bobii, Pr
148. Petrus Hisage, Pr
149. Melianus Bidana, Pr
150. Rofinus Robi Hodo, Pr
151. Eko Prasetyo, Pr
152. Yanuarius Yelipele, Pr
153. Kamilus Deno Bakang, SVD
154. Fredy Pawika, OFM
155. Yan Vaenbes, Pr
156. Yohanes Agus Setiono, SJ.
157. Yohanes Sudriyanto, SJ.
158. Ignatius Ulrig Jumeno, SJ.
159. Christoforus Aria Prabantara, SJ.
160. Vincentius Seno Hari Prakoso, SJ.
161. Ferdnandus Tuhu Jati Setya Adi, SJ.
162. Yohanes Harty Kristanto, SJ.
163. Simnon Ciptosuwarno, SJ.
164. Dismas Tulolo, SJ.
165. Yohanes Adrianto Dwi Mulyono, SJ.
166. Albertus Maria Roni Nurharyanto, SJ
167. Injonito Da Krus, SCHP
168. Andreas Madya Srijanto, SCJ.
169. Policarpus Gunawan Setiadi, SCJ.
170. Eduardus Sriyanto, SCJ.
171. Leonardus Ari Wardana, SCJ.
172. Antonius Dwi Pramono, SCJ.
173. Bonnyfasius Juspani Lase, SCJ.
174. Gabriel Keratukan, SCJ.
175. Antoni Tugiyatno, SCJ.
176. Paulus Drian Suwandi, SCJ.
177. Bernardus Beda Kedang, SCJ.
178. Paulus Dodot Kusworo, SCJ.
179. Petrus Suharjono, SCJ.
180. Labertus Nita, OFM.
181. Agustinus Nuak, OFM.
182. Darius Kuntara, OFM.
183. Gaspar Bhala, OFM.
184. Victor Bata, OFM
185. Timotius Sefire, OFM
186. Alex Bano, SVD
187. John Belo Boli, SVD
188. Fidelis Nili, OCarm
189. Andreas W. Kharismaningtyas, CM
190. Fransiskus Xaverius Due, CM
191. Lambert Klau, OFM
192. Dominggus Kaki, OFM
193. Yohanes H. Klau, Pr
194. Yohanews H. Klau, Pr.

 

 

 

 

 

 

 

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

.